1, 2, 3, 4.........
Blijf op de hoogte en volg Nienke
15 November 2012 | Ghana, Kumasi
Deze week was weer even heftig! Ik had mijn laatste week op de mannenafdeling.
Dinsdag waren we de artsenvisite aan het doen en toen zag ik ineens dat iemand was overleden, dit hadden ze mij niet verteld dus ik had daar wel even een raar gevoel bij. Ik heb ook gezien hoe ze iemand afleggen, of naja klaar leggen om door het mortuarium te worden opgehaald. Ze binden de polsen en de enkels aan elkaar vast en vervolgens doen ze een verbandje om het hoofd om te zorgen dat de mond niet open zakt. Dan wikkelen ze iemand in een doek. Daarna bellen ze met het mortuarium dat die persoon opgehaald kan worden. Ze komen dan met een baar langs en pakken de patient op en leggen hem hierop. Daarna klappen ze de klep dicht zodat ze niet zien dat er iemand in ligt.
Nadat gezien te hebben heb ik meegelopen met de artsenvisite. We kwamen bij een patient die moeite leek te hebben met ademen. De arts wilde toch even zijn saturatie gemeten hebben. Saturatie is je zuurstofgehalte in het bloed. Bij een normaal persoon is dit tussen de 100 en 95 %. Bij deze patient was het 30%. Ik zei eigenlijk direct dat hij zuurstof nodig had. De arts daar in tegen ging eerst kijken of de saturatiemeter (meet zuurstof in het bloed) wel werkte want hij geloofde het niet echt. Hij maakte rustig de meter schoon en probeerde het bij hem zelf en ja hoor hij deed het gewoon. Dan nog maar eens meten en de saturatie bleef rond de 30%. De arts ging wat dingen opschrijven en begon toen vervolgens opdrachten te geven. Het heeft uiteindelijk 10 minuten tot een kwartier geduurd voordat hij zuurstof kreeg. Ik was in de tussentijd al wel een beetje ongeduldig te worden en ik heb dit volgens mij ook wel laten merken. Toen hij eindelijk zuurstof kreeg, deden ze het zuurstofbrilletje verkeerd om in, toen ik dit zei kreeg ik een boze blik terug. Daarna gaven ze 5 ltr zuurstof, in Nederland gebruik je daar vaak een masker voor maar hier hadden ze dat dus niet. Toen ik vroeg of ik die ergens vandaan kon halen kreeg ik als antwoord: "Op de operatiekamer hebben ze die maar die krijg je toch niet mee!" Oke, dan moeten we het maar zo doen. Ik was toen al behoorlijk gefrustreerd, want voor mijn gevoel kon er meer gedaan worden maar werd dat niet gedaan. Vervolgens gaf de arts de opdracht om de vitale functies, dus de pols, bloeddruk, saturatie en temperatuur om de 2 uur te meten. Toen hij dat zei moest ik helemaal tot 10 tellen. Een verpleegkundige zag dat ik hier moeite mee had en vroeg naar mijn mening. Ik heb die gegeven. Ik vond dat de vitale functies zeker om elke 30 minuten gecheckt moesten worden om zo de vooruitgang of eventuele achteruitgang goed in de gaten te kunnen houden. Hij begreep dit en gaf toen aan dat we mijn idee op dat moment gingen uitvoeren, totdat de vitale functies beter waren. Ik was hier blij mee, voor mijn gevoel luisterde toen eindelijk iemand naar mij.
Later heb ik ook bij hem aangeven dat ik me op dat moment nutteloos en niet begrepen voelde. Hij gaf toen aan dat ik tenminste mijn best deed voor die patient en dat ik een goede verpleegkundige was. Ik was hier best blij mee en ik had het gevoel dat ik tenminste mijn verhaal kwijt kon.
Helaas is de patient dezelfde avond nog overleden.
Afgelopen woensdag kwam de inspectie langs. Wat dat betreft lijkt het precies op Nederland. Alles moet ineens volgens de richtlijnen en alles moet goed gedaan worden. Voor elk dingetje wat er verkeerd gaat hebben ze een excuus en willen ze voorkomen dat het in het rapport komt. Het was zo grappig omdat alleen al te observeren.
Vandaag ben ik op outreach geweest naar 2 scholen hier in Kumasi. De ene school was een vrij grote school en de andere maar een heel kleintje.
We hebben daar de kinderen weer behandeld. Vandaag hadden we ook tabletjes vitamine C meegenomen. De kinderen vonden ze zo lekker dat ze elke keer terug kwamen met een littekentje of wat anders in de hoop dat ze nog een tabletje kregen. Na een paar keer hadden wij het in de gaten en zeiden er wat van, maar ze kwamen met steeds orginelere dingen om te zorgen dat ze toch zo'n lekker 2e tabletje kregen.
Vandaag is Sanne ook naar huis gegaan, ik ga haar zeker missen! Maar waarschijnlijk komt er over 2 weken een ander meisje bij mij in huis dus ik ben benieuwd!
Van het weekend gaan we naar Cape Coast en de Stiltenvillage, het stadje op palen. Ik ben benieuwd.
Ik moet trouwens zeggen dat ik het heel erg leuk vind dat iedereen mij zo volgt en dat er veel lieve berichtjes op mijn site staan! Dank jullie wel! Ik heb er af en toe echt steun aan als ik weer even een minder momentje heb!
Tot volgende week!
Liefss
Dinsdag waren we de artsenvisite aan het doen en toen zag ik ineens dat iemand was overleden, dit hadden ze mij niet verteld dus ik had daar wel even een raar gevoel bij. Ik heb ook gezien hoe ze iemand afleggen, of naja klaar leggen om door het mortuarium te worden opgehaald. Ze binden de polsen en de enkels aan elkaar vast en vervolgens doen ze een verbandje om het hoofd om te zorgen dat de mond niet open zakt. Dan wikkelen ze iemand in een doek. Daarna bellen ze met het mortuarium dat die persoon opgehaald kan worden. Ze komen dan met een baar langs en pakken de patient op en leggen hem hierop. Daarna klappen ze de klep dicht zodat ze niet zien dat er iemand in ligt.
Nadat gezien te hebben heb ik meegelopen met de artsenvisite. We kwamen bij een patient die moeite leek te hebben met ademen. De arts wilde toch even zijn saturatie gemeten hebben. Saturatie is je zuurstofgehalte in het bloed. Bij een normaal persoon is dit tussen de 100 en 95 %. Bij deze patient was het 30%. Ik zei eigenlijk direct dat hij zuurstof nodig had. De arts daar in tegen ging eerst kijken of de saturatiemeter (meet zuurstof in het bloed) wel werkte want hij geloofde het niet echt. Hij maakte rustig de meter schoon en probeerde het bij hem zelf en ja hoor hij deed het gewoon. Dan nog maar eens meten en de saturatie bleef rond de 30%. De arts ging wat dingen opschrijven en begon toen vervolgens opdrachten te geven. Het heeft uiteindelijk 10 minuten tot een kwartier geduurd voordat hij zuurstof kreeg. Ik was in de tussentijd al wel een beetje ongeduldig te worden en ik heb dit volgens mij ook wel laten merken. Toen hij eindelijk zuurstof kreeg, deden ze het zuurstofbrilletje verkeerd om in, toen ik dit zei kreeg ik een boze blik terug. Daarna gaven ze 5 ltr zuurstof, in Nederland gebruik je daar vaak een masker voor maar hier hadden ze dat dus niet. Toen ik vroeg of ik die ergens vandaan kon halen kreeg ik als antwoord: "Op de operatiekamer hebben ze die maar die krijg je toch niet mee!" Oke, dan moeten we het maar zo doen. Ik was toen al behoorlijk gefrustreerd, want voor mijn gevoel kon er meer gedaan worden maar werd dat niet gedaan. Vervolgens gaf de arts de opdracht om de vitale functies, dus de pols, bloeddruk, saturatie en temperatuur om de 2 uur te meten. Toen hij dat zei moest ik helemaal tot 10 tellen. Een verpleegkundige zag dat ik hier moeite mee had en vroeg naar mijn mening. Ik heb die gegeven. Ik vond dat de vitale functies zeker om elke 30 minuten gecheckt moesten worden om zo de vooruitgang of eventuele achteruitgang goed in de gaten te kunnen houden. Hij begreep dit en gaf toen aan dat we mijn idee op dat moment gingen uitvoeren, totdat de vitale functies beter waren. Ik was hier blij mee, voor mijn gevoel luisterde toen eindelijk iemand naar mij.
Later heb ik ook bij hem aangeven dat ik me op dat moment nutteloos en niet begrepen voelde. Hij gaf toen aan dat ik tenminste mijn best deed voor die patient en dat ik een goede verpleegkundige was. Ik was hier best blij mee en ik had het gevoel dat ik tenminste mijn verhaal kwijt kon.
Helaas is de patient dezelfde avond nog overleden.
Afgelopen woensdag kwam de inspectie langs. Wat dat betreft lijkt het precies op Nederland. Alles moet ineens volgens de richtlijnen en alles moet goed gedaan worden. Voor elk dingetje wat er verkeerd gaat hebben ze een excuus en willen ze voorkomen dat het in het rapport komt. Het was zo grappig omdat alleen al te observeren.
Vandaag ben ik op outreach geweest naar 2 scholen hier in Kumasi. De ene school was een vrij grote school en de andere maar een heel kleintje.
We hebben daar de kinderen weer behandeld. Vandaag hadden we ook tabletjes vitamine C meegenomen. De kinderen vonden ze zo lekker dat ze elke keer terug kwamen met een littekentje of wat anders in de hoop dat ze nog een tabletje kregen. Na een paar keer hadden wij het in de gaten en zeiden er wat van, maar ze kwamen met steeds orginelere dingen om te zorgen dat ze toch zo'n lekker 2e tabletje kregen.
Vandaag is Sanne ook naar huis gegaan, ik ga haar zeker missen! Maar waarschijnlijk komt er over 2 weken een ander meisje bij mij in huis dus ik ben benieuwd!
Van het weekend gaan we naar Cape Coast en de Stiltenvillage, het stadje op palen. Ik ben benieuwd.
Ik moet trouwens zeggen dat ik het heel erg leuk vind dat iedereen mij zo volgt en dat er veel lieve berichtjes op mijn site staan! Dank jullie wel! Ik heb er af en toe echt steun aan als ik weer even een minder momentje heb!
Tot volgende week!
Liefss
-
15 November 2012 - 18:29
Gerjanne:
Hallo Nienke
Wat een heftige dagen heb je weer achter de rug, je maakt daar wel erg veel mee!!
Ik vindt het heerlijk om je berichtjes te lezen!!!
Geniet maar lekker van het weekend!!!!
Liefs Gerjanne -
15 November 2012 - 19:31
Ellen:
hoi nienke, wat baal ik dat we je verkeerd begrepen hebben.dus moesten we het verhaal lezen. spannend,heftig maar ook realistisch. volgens mij heb je je mannetje goed gestaan,al was dat ook voor anderen zichtbaar, ons min puntje zullen we maar zeggen. dat de arts jou mening over nam komt op mij heel positief over. geniet van komend weekend en ga ervoor. xxxx van het thuisfront volgende week kletsen we bij. -
15 November 2012 - 20:28
Sann:
he nienke!
sooww heftig zeg wel ff wat anders als bij ons..
Rustig aan en laat je nederlandse kant maar wat vaker zien hoor! ;)
groetjes -
16 November 2012 - 15:23
Monique De Jong:
Hoi Nienke,
Geweldig die verhalen van je, het gaat zelfs voor mij, vreemde op het gebied van verzorging, veel meer leven. Ik hoor zo af en toe iets van je moeder, maar de blog is erg mooi om te lezen. Wat me opvalt is dat ook je taalgebruik veel beter is dan van veel leeftijdsgenoten, knap hoor. Ik denk dat je daar ook erg veel (levens-)ervaring opdoet in relatief korte tijd.
Wel even anders dan hier!
We hopen nog vaak je verhalen te lezen en dat je straks boordevol ervaring en gezond weer terugkomt!
Groeten van Gerard en Monique de Jong
-
16 November 2012 - 15:51
Alida:
Wauw, heftig weekje weer Nienke, zal wel stil zijn zonder Sanne, maar gelukkig zijn wij er nog om je te volgen en berichtjes te posten.
Veel plezier dit weekend. -
18 November 2012 - 19:05
Patrick En Sonja:
hallo nienke,
hoe is het nou met je? met ons wel goed. we hebben al je berichtjes gelezen. wij vonden leuk om te lezen. we vinden het mooi dat je daar je draai kan vinden. je heb al veel ervaring opgedaan in die aantal weken dat je daar bent. we zijn wel een beetje jaloers op het warme weer, wat je daar hebt. hoe is het eten daar dan? is het nog een beetje te vreten dan? wel super gaaf dat je die olifanten hebt gezien.
nog veel plezier daar, met die GROTE zwarten!:p
groetjes, Patrick en Sonja
-
19 November 2012 - 02:30
Charles:
Hoi Nienke,
Weer erg genoten van al je verslagen.. Wat een ervaringen doe je op zeg. Geweldig. Hier in de Molenberg alles bij het oude. Groetjes van Charles -
22 November 2012 - 22:17
Hetty:
Hee,hoi nienke,
Geheel onder de indruk heb ik opnieuw je gevolgd op bloc,wat een indrukken moet je opdoen,en dat alles verwerken,en geheel erbij zijn!!!Nienke wat heb ik bewondering voor je,en voor he inzet en voor je nuchtere denkwijze!!!!!..geweldig,echt gaaf!!
Nienke veel sterkte,maar ook succes,groetjes en liefs,Hetty! -
25 November 2012 - 18:55
Caroline En Henk:
Beste Nienke,
Henk sr had je verhalen al wel gelezen maar nergens op gereageerd. hahaha net iets voor hem dat doet caroline wel. afijn ben er eens goed voor gaan zitten en heb alles nog eens rustig doorgelezen. Wat ik wel mooi vond is die aap die de anananas pikt daar staan ze wel om bekend hé afnemen wat van een ander is. En leuk die olifant om dat zo van dicht bij mee te maken. Maar dat niet alleen je hebt genoeg meegekregen de afgelopen weken, en dan zo een vrij weekend erbij tussen door dan zet je je gedachten even van je af. lijkt me voor jou dan wel verevelend dan je niet gelijk met familie leden kan praten dit moet je dan echt alleen doen. maar je doet het goed meid zoals ik het lees, volg je hart hierin en als het kan blijf je mening wat je denkt dat goed is voor je patient geven indien mogelijk. Graag willen wij wel eens kennis maken met je onzichtbare vriend in Holland??? Bij ons is alles oké, er is bij henk jr afgelopen week glas gezet dus alles is dicht voor de winter, de veranda is bijna klaar alias het dakterras, ze hebben gisteren het dakleer enz er op gedaan dus dat is waterdicht.
Dat is ook wel handig als we straks nog weer het oliebollen festijn willen organiseren bij hem.
Nienke we denken aan je en wensen je veel succes en sterkte met voor jou minder prettige ervaringen die je opdoet. toch als ik je met de kinderen zie denk ik zo dat maakt een boel goed.
hartelijke groeten en xxxx uiT HASSELT
Henk en Caroline
Henk jr
Patrick en Sonja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
